Το ντοκιμαντέρ “Επόμενος σταθμός: Ουτοπία” του Απόστολου Καρακάση παρακολουθεί στενά την περιπέτεια των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ. από την ημέρα της κατάληψης του εργοστασίου μέχρι πρόσφατα. Η ταινία που έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο διαγωνιστικό τμήμα του κορυφαίου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ IDFA στο Άμστερνταμ και ενθουσίασε το κοινό του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες από 24 Μαρτίου.
ΑΘΗΝΑ
Μικρόκοσμος 18.30 & 22.20 καθημερινά
Ταινιοθήκη 20.30 καθημερινά
Αστορ 16.00 Σάββατο και Κυριακή
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Σταύρος Τορνές, αποθήκη 1, λιμάνι 19:45 καθημερινά
ΣΥΝΟΨΗ
Όταν το εργοστάσιο κατασκευής υλικών οικοδομής της ΒΙΟ.ΜΕ. στη Θεσσαλονίκη κλείνει, ορισμένοι από τους εργάτες του αντιμέτωποι με τη χρόνια ανεργία αποφασίζουν να κάνουν κάτι επαναστατικό: να το καταλάβουν και να το λειτουργήσουν μόνοι τους με τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας. Το εγχείρημα τους εμπνέει ακτιβιστές σε όλο τον κόσμο, ενώ η πρώην διευθύντρια του εργοστασίου έκπληκτη παρακολουθεί την οικογενειακή επιχείρηση να μετατρέπεται σε σύμβολο αντίστασης και αλληλεγγύης, μια ουτοπία ισότητας στα ερείπια της πιο διαλυμένης ευρωπαϊκής οικονομίας. Για τους εργάτες, η αυτοδιαχείριση εξελίσσεται σε μια περιπέτεια επιβίωσης γεμάτη συγκρούσεις. Σύντομα, θα συνειδητοποιήσουν ότι για να τα καταφέρουν, θα πρέπει να αλλάξουν πρώτα οι ίδιοι.
Έγραψαν για την ταινία:
«Η ταινία σκιαγραφεί το πορτρέτο ενός αγώνα εκ των έσω, μια πολύπλευρη και βαθιά ανθρώπινη ματιά σε κάποιους ήρωες της καθημερινότητας που έχουν το παράτολμο θάρρος να αγωνίζονται». Naomi Klein (συγγραφέας), Avi Lewis (σκηνοθέτης)
«Μια ειλικρινής, διαπεραστική ματιά…θα καθηλώσει όποιον θέλει να πάει πιο πέρα από ένα αντι-καπιταλιστικό ειδύλλιο για την κρίση» Center for Media & Social Impact
«ένα συγκινητικό, χιουμοριστικό και πικρά ειλικρινές δράμα με στέρεα πολιτική άποψη, το οποίο φέρνει τον Νεοέλληνα αντιμέτωπο πρώτα με την ιστορία του και κατόπιν με τον ίδιο του τον εαυτό». Χρήστος Μήτσης, Αθηνόραμα
«Ένα ειλικρινές, δυνατό, ιδιαίτερα αναγκαίο στις μέρες μας, ντοκιμαντέρ, που βάζει καίρια ερωτήματα και που αξίζει να προβληθεί πλατιά». Νίνος Φένεκ Μικελιδης, Enetpress
«Ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ των τελευταίων χρόνων, καθώς καλύπτει όλες τις πλευρές, λέει ιστορίες, «βγάζει» χαρακτήρες και συμβολίζει την τρέχουσα ελληνική πραγματικότητα». Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, lifo
«Ένα θαυμάσιο ντοκιμαντέρ το οποίο παρακολουθεί και καταγράφει τα γεγονότα όπως δεν τα ξέρουμε. Γιατί ο Καρακάσης αποκαλύπτει την «κρυμμένη» πλευρά των γεγονότων χωρίς ωραιοποιήσεις…Γιατί τα πράγματα έχουν συχνά, όχι δύο αλλά περισσότερες πλευρές». Στράτος Κερσανίδης, στο κόκκινο
«To Next stop: Utopia είναι ένα ντοκιμαντέρ παρατήρησης που θέτει επείγοντα ερωτήματα για τις ταραγμένες σχέσεις μεταξύ εργατών και αφεντικών τη στιγμή που η ελληνική οικονομία κατακρημνίζεται». Geoffrey Macnab
«Η ταινία δεν είναι ένα πολιτικό μανιφέστο, δεν μιλά τη γλώσσα των οικονομολόγων, και δεν αφηγείται ένα ηρωικό έπος. Είναι όμως ένα έπος για τους τσακισμένους ανθρώπους… Λειτουργεί σαν γνήσιο υπαρξιακό θρίλερ για το κοινωνικό στοίχημα της αυτοδιαχείρισης…». Μικέλλα Χαρτουλάρη
«Ουσιώδες, αντικειμενικό και ψύχραιμο φιλμ που καταφέρνει να ξεφύγει από τους δύο βασικούς σκόπελους- παγίδες, στους οποίους συνήθως «παγιδεύονται» τα ντοκιμαντέρ: την αγιοποίηση και το περιορισμένο ενδιαφέρον…μεγάλη επιτυχία του Καρακάση να καταγράψει με απόλυτη ειλικρίνεια μια περιπέτεια, εξωτερική αλλά κυρίως εσωτερική, όπου τα δύσκολα ερωτήματα δεν έχουν απλές απαντήσεις». Κωνσταντίνος Καϊμάκης, screeneye net
«το ντοκιμαντέρ σχολιάζει διακριτικά, αλλά αποτελεσματικά την αντιφατικότητα όχι μόνο των ίδιων των ηρώων που μοιάζουν συχνά διχασμένοι, αβέβαιοι, δίχως κατεύθυνση μα και ολόκληρης της Ελλάδας…Κι ευτυχώς το φιλμ δεν είναι ένας στρατευμένος ύμνος υπέρ της αυτοδιαχείρισης -ακόμη κι αν η κάμερά του είναι σαφώς από την πλευρά των εργατών-, αλλά ένα πολύ πιο ενδιαφέρον και διαπεραστικό πορτρέτο μιας ομάδας χαρακτήρων που προσπαθούν να βρουν την δική τους θέση, επαγγελματική, κοινωνική, ηθική, σε ένα τοπίο μιας χώρας που οι οικονομικές συνθήκες έχουν κυριολεκτικά μεταμορφώσει». Γιώργος Κρασσακόπουλος, flix
«η μεγαλύτερη επιτυχία εδώ είναι το γεγονός ότι η κάμερα αρνείται να πάρει θέση…αντίθετα, προβάλλει τις αντιφάσεις, τον πανικό, την αβεβαιότητα, τα πισωγυρίσματα, τις πολιτικές υποσχέσεις, την απολογία του «αφεντικού». Το εντυπωσιακό είναι πως από όλο αυτό δημιουργείται ένα κοινωνικό ψυχογράφημα, το οποίο μπορεί να επεκταθεί και, τελικά, να αγγίξει πολύ περισσότερον κόσμο από όσον αρχικά αφορά». Δημήτρης Δημητρακόπουλος, freecinemagr
«Το εξαιρετικό που πέτυχε ο σκηνοθέτης είναι ακριβώς να δείξει όλη τη διαδρομή αυτή… Εντελώς ανθρώπινες οι συγκρούσεις και οι διαπληκτισμοί, εντελώς φυσιολογικό το άγχος και η αγωνία, το χιούμορ και η πίκρα». Θοδωρής Γιαχουστίδης, moviesltd
«Όταν ένας από τους καλύτερους ντοκιμαντερίστες μας, ο Απόστολος Καρακάσης, που έχει δώσει εδώ και πολλά χρόνια ταινίες για ιστορία, πολιτισμό και καθημερινότητα και δεν τον λες και στρατευμένο, αρπάζει ξαφνικά μια κάμερα και τρέχει σε εργοστάσιο υπό κατάληψη, είναι η καλύτερη απόδειξη ότι η κρίση δεν μεταμορφώνει μόνο τις ζωές μας. Αλλά και την τέχνη μας. Γι’ αυτό και από τις 72 ελληνικές ταινίες που συμμετέχουν στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης μάς τράβηξε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον η δική του». Βένα Γεωργακοπούλου, Εφημερίδα των Συντακτών