Μια τεράστια «κλειστή» πόλη μέσα στην πόλη και κατ’ όνομα «Μητροπολιτικό» Πάρκο, αφού δεν εξασφαλίζεται πλήρως ο δημόσιος χαρακτήρας του και η ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών, αποκαλύπτεται ότι προβλέπει το master plan της Lamda Development για την αξιοποίηση των 6.500 στρεμμάτων του Ελληνικού.
Το «Π» φέρνει στη δημοσιότητα τα σχέδια που εμπεριέχονται στο master plan και εγκρίθηκαν από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, σχέδια που αποκαλύπτουν όλες τις χρήσεις γης καθώς και το ποσοστό και το ύψος δόμησης, προκειμένου να αποκτήσουμε μια καλύτερη εικόνα για τον τρόπο «αξιοποίησης» του καλύτερου «φιλέτου» της Ευρώπης.
Σχέδια που αποκαλύπτουν, επίσης, ότι ο σχεδιασμός για την ανάπτυξη της περιοχής προβλέπει επί της ουσίας τη δημιουργία μιας «κλειστής» πόλης, με περιορισμένη πρόσβαση για τους πολίτες αλλά και ενός «Μητροπολιτικού» Πάρκου που στην πραγματικότητα έχει σχεδιαστεί για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των μελλοντικών κατοίκων και τουριστών της περιοχής και όχι των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής του Ελληνικού.
Όπως έχει αποκαλύψει το «Π» και σε προηγούμενο ρεπορτάζ, ο χαρακτήρας του σχεδιασμού, δηλαδή μιας πόλης «κλειστής» με ένα πάρκο του οποίου ο δημόσιος χαρακτήρας της πλήρους και ελεύθερης πρόσβασης δεν εξασφαλίζεται, διαπιστώθηκε και κατά τη διαπραγμάτευση που βρίσκεται σε εξέλιξη από εκπροσώπους της κυβέρνησης, του ΤΑΙΠΕΔ και των επενδυτών.
Το μέγα θέμα, όμως, είναι γιατί όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί παραμένουν ακόμα και σήμερα επτασφράγιστο μυστικό και δεν έχει γίνει καμιά επί της ουσίας παρουσίαση και διαβούλευση τόσο των σχεδίων όσο και του πραγματικού χαρακτήρα της οικιστικής ανάπτυξης και του πάρκου προκειμένου οι κάτοικοι όχι μόνο των δήμων που γειτνιάζουν με το Ελληνικό, αλλά και όλης της Αθήνας να έχουν πλήρη γνώση του τρόπου με τον οποίο διατίθεται πολύτιμη δημόσια γη που αποτελεί περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού Δημοσίου.
Τσιμέντο να γίνει!
Σύμφωνα με το master plan του ομίλου Λάτση, η συνολική δομημένη επιφάνεια, η συνολική έκταση που θα τσιμεντοποιηθεί είναι 2.893.907 τετραγωνικά μέτρα!
Όπως προκύπτει από το σχέδιο, οι βασικές χρήσεις γης (βλέπε σχέδιο 1) συνεπάγονται την εξής δόμηση:
Κατοικίες 1.042.000 τ.μ.
Ξενοδοχεία 221.000 τ.μ.
Μεγάλα εμπορικά κέντρα 273.500 τ.μ.
Ρεστοράν, μπαρ, καφετέριες 37.642 τ.μ.
Συνεδριακά κέντρα 20.984 τ.μ.
Κτήρια γραφείων 280.000 τ.μ.
Νοσοκομεία 75.369 τ.μ.
Πανεπιστήμια – σχολεία 210.000 τ.μ.
Καζίνο 15.000 τ.μ
Από τις βασικές χρήσεις γης προκύπτει ότι τη μερίδα του λέοντος θα έχει η κατοικία αφού θα χρησιμοποιηθεί το 37% της έκτασης, το 20% οι τουριστικές εγκαταστάσεις και τα κτήρια γραφείων και από 7% οι εγκαταστάσεις υγείας και παιδείας.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι από τα επιτρεπόμενα ύψη των κτηρίων (σχέδιο 2) προβλέπεται η δόμηση πέντε πύργων με επιτρεπόμενο ύψος έως και 200 μέτρα!
«Face control»;
Έμπειροι πολεοδόμοι και χωροτάκτες που έχουν μελετήσει τα σχέδια της Lamda Development αλλά και άνθρωποι που γνωρίζουν το παρασκήνιο της διαπραγμάτευσης, επισήμαναν στο «Π» ότι η ενδελεχής μελέτη των 500 σελίδων του master plan αλλά κυρίως οι απευθείας συζητήσεις με τους εκπροσώπους των επενδυτών αποκαλύπτουν ότι ο σχεδιασμός αφορά στην πραγματικότητα τη δημιουργία μιας κλειστού τύπου πόλης, μιας «ιδιωτικής» πόλης, όπου η πρόσβαση θα είναι απαγορευμένη για τους μη κατοίκους και τους μη έχοντες εργασία.
Αν και οι εκπρόσωποι των επενδυτών δεν το παραδέχονται ευθέως ακόμα, τα σχέδια αποκαλύπτουν ότι θα πρόκειται για τη δημιουργία, για πρώτη φορά, μιας «ιδιωτικής» πόλης μέσα στην Αθήνα. Και αυτό γιατί δεν έχει ξεκαθαριστεί ευθέως εάν θα επιτρέπεται η ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών σε όλη την έκταση ή θα υπάρχει πρόσβαση μόνο σε συγκεκριμένους χώρους, συγκεκριμένες ώρες και μέρες της εβδομάδας.
Για να το κάνουμε λιανά, δεν έχει ξεκαθαριστεί εάν, για παράδειγμα, ένας πολίτης που κατοικεί στην Καλλιθέα θα μπορεί να σουλατσάρει στη νέα πόλη ή θα έχει πρόσβαση μόνο σε συγκεκριμένους χώρους, όπως είναι τα εμπορικά κέντρα, τα κτήρια γραφείων κ.λπ., αλλά καμιά πρόσβαση στην κατοικημένη περιοχή.
Άλλωστε ο συγκεκριμένος τρόπος αξιοποίησης, που επιχειρείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και μάλιστα σε τόσο μεγάλη έκταση, ταιριάζει απόλυτα με τα πλείστα παραδείγματα που έχουμε στο εξωτερικό, όπου σε τέτοιου είδους επενδύσεις ο δημόσιος χώρος μετατρέπεται σε ιδιωτικό αφού πάρκα, πλατείες, χώροι αθλητισμού και πολιτισμού μπαίνουν κάτω από ιδιωτική διαχείριση.
Το πρόβλημα εμφανίζεται ακόμα μεγαλύτερο για το κατ’ όνομα Μητροπολιτικό Πάρκο αφού τόσο από τα σχέδια όσο και από τις διαβουλεύσεις προκύπτει ότι δεν είναι εξασφαλισμένος ο δημόσιος χαρακτήρας του πάρκου ούτε ο μητροπολιτικός χαρακτήρας του. Πρόκειται περισσότερο για χώρους πρασίνου και ακάλυπτους χώρους που εξυπηρετούν τη δόμηση της έκτασης και όχι την περιβαλλοντική αναβάθμιση των δήμων. Επίσης δεν έχει ξεκαθαριστεί εάν έχει σχεδιαστεί με την προοπτική ενός πλήρως ανοικτού πάρκου αφού ακόμα και η διαχείρισή του με όσα ισχύουν μέχρι σήμερα θα παραμείνει στους επενδυτές της έκτασης.
Τι συμβαίνει στο εξωτερικό
Όπως επισήμαναν στο «Π» άτομα που γνωρίζουν καλά το παρασκήνιο, ο τρόπος αξιοποίησης του Ελληνικού θα είναι η δημιουργία της πρώτης μεγάλης πόλης ελεγχόμενης εισόδου.
Να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ αλλά και σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Βρετανία, παρατηρείται µια δραµατική στροφή στον τρόπο διαχείρισης του δημόσιου χώρου στο όνομα της ανάπτυξης και της προσέλκυσης επενδυτών. Ο νέος τρόπος διαχείρισης των δημόσιων χώρων από επενδυτικά funds άρχισε να λαμβάνει σάρκα και οστά με αφορμή μεγάλες παρεμβάσεις σε υποβαθμισμένες περιοχές. Τα επενδυτικά funds, εκτός από κατοικίες και εμπορικά κέντρα, αναλάμβαναν και την όλη ανάπλαση των ελεύθερων χώρων, τους οποίους στη συνέχεια διαχειρίζονταν επιβάλλοντας τους όρους λειτουργίας. Στην ουσία βάζουν όρους και προϋποθέσεις για το ποιες ώρες και μέρες θα λειτουργούν πλατείες και πεζόδρομοι και ποιες δραστηριότητες θα επιτρέπονται. Η αστυνόμευση, μάλιστα, και η τήρηση της τάξης ανατίθενται σε εταιρείες σεκιούριτι.
Στις ΗΠΑ το φαινόμενο των κλειστών κοινοτήτων και πόλεων έχει πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις αφού όλο και περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να διαμένουν σε περιφραγμένες περιοχές. Είναι χαρακτηριστικό ότι τη δεκαετία του 1970 υπήρχαν περίπου 2.000 κλειστές κοινότητες σε εθνικό επίπεδο, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 2000 υπήρχαν πάνω από 50.000!
Σήμερα υπολογίζεται ότι πάνω από 7.000.000 νοικοκυριά, το 6% του συνόλου της χώρας ζει σε πόλεις περιφραγμένες, όπου η πρόσβαση γίνεται από πύλες ασφαλείας μόνο σε όσους διαθέτουν ειδικούς κωδικούς εισόδου, ενώ εντός της έκτασης περιπολούν εταιρείες ιδιωτικής ασφάλειας.
Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα “Το Ποντίκι”